Change is the only constant. Dat ik daar na 43 jaar leven pas écht bewust van ben, is dé winst tot dusver dit jaar. Die lessen gingen niet zonder slag of stoot. Sterker nog, net toen ik even dacht te snappen hoe ik de effecten van verandering kon absorberen, ging het faliekant mis. Alle lessen ten spijt. Lees deze blog naar maar eens over de muur waar ik tegenop liep.
Een stier houdt niet van verandering
Waarom ik zo’n moeite heb met veranderingen? Geen idee. Mogelijk conditionering, mogelijk gewoon karakter. Met stier als sterrenbeeld voldoe ik aan alle nukken die bij verandering komen kijken. Puur daar naar gekeken hoef ik mij weinig te verantwoorden. Verandering past nu eenmaal niet bij een stier. Sla alle horoscopen er maar op na: stier en veranderingen zijn geen goed huwelijk. Omdat andere kenmerken van een stier onder meer koppig en eigenwijs zijn, bevestigt dit de complexiteit van een stier om te veranderen. Laat ik nou ook net die karaktereigenschappen hebben.
Horoscopen zijn het er wel over eens: een stier die niet verandert, zal ook niet groeien in zijn of haar ‘zijn’. Het advies is dan vaak ook om vooral wél te veranderen. Ik merkte tot voor kort dat de weerstand tot verandering tot in mijn vezels vastgeroest zat. En zit. Is dat dan daadwerkelijk karakter of zit dat ook in een conditionering van meer dan 40 jaar?
Karakter of conditioneringen?
Een interessante vraag zonder dat ik op dat laatste echt de antwoorden heb kunnen vinden. Ben ik opgevoed met het idee dat verandering niet goed zou zijn? Integendeel. Het kwam eigenlijk nooit ter sprake. Heb ik trauma’s opgelopen door essentiële verandering in mijn jeugd? Of daarna? Niet dat ik weet. Ik weet dat ik mijn scheiding niet leuk vond. Het deed pijn. Voelde me verloren. En het voelde alsof ik had gefaald. Maar die periode heeft niet bijgedragen aan mijn weerstand tegen verandering. Integendeel, de scheiding kwam totaal niet overeen met mijn lijn des levens. Ik wilde deze verandering helemaal niet.
Wel steeds verandering van werkgever
Natuurlijk begrijp ik veel later dat die verandering noodzakelijk was. Voor het geluk van mijn ex, van mijzelf en uiteraard voor meer geluk dat in de toekomst voor mij klaar zou liggen. Maar ik vond het op dat moment vooral stom dat alles anders werd. Zou het dan toch meer karakter zijn? Terwijl ik zo naar mijzelf terugkijk, realiseer ik me tegelijkertijd dat de regel van niet kunnen veranderen niet opgaat als het om werk gaat. Ik heb denk ik in mijn 20 dienstjaren om de 2 jaar van werkgever gewisseld. Hoewel ik ook weer drie keer terugkwam bij dezelfde werkgever (Q-International, Disneyland Parijs en Internetbureau Max). En inmiddels zit ik alweer 2,5 jaar bij Klimaatverbond Nederland: een record. Als ik trouwens ergens weg ging, lag het nooit aan mij. Tenminste… dat dacht ik altijd.
Excuus op niet te willen veranderen
Inmiddels ben ik alweer een heel stuk verder in mijn persoonlijke ontwikkeling. Het helpt enorm als je je niet schuilt achter je karakter: “Zo ben ik nu eenmaal!” Een mooi excuus om je kwaliteiten – goede en mindere goede – niet te willen ontwikkelen ten behoeve van jezelf. Of in mijn geval: jezelf vooral niet uitdagen omdat het onbekende eng, spannend en onzeker is. Ik ben blij dat ik toch de uitdaging met mezelf ben aangegaan om dingen te veranderen. Anders te doen. Om te leren. Dat is misschien wel de juiste term.
Verandering is ook groeien naar jezelf
Ik kon daar namelijk enorm goed weerstand tegen bieden. Mijn nekharen gingen overeind staan als mijn vrouw weer begon over groei. “Fuck groei”, dacht ik. Waarom altijd maar groeien, kunnen mensen nooit eens tevreden zijn met zichzelf? Maar feitelijk zei ik gewoon dat ik bang was voor het onbekende. Dat ik mijn onzekerheden liever verstopte achter excuses, achter een sterrenbeeld, in plaats van te ontdekken hoe mooi dingen kunnen zijn als je er voor openstaat. En te ontdekken dat je tot meer instaat bent dan wat je altijd voor onmogelijk hield. Het zijn uiteindelijk ook conditioneringen die je karakter in stand houden. Dus is het blijkbaar toch een beetje beide: mijn weerstand voor verandering is ook in stand gehouden door niet te willen werken aan de ontwikkeling van mijn karakter. Mijn ik.
Ieder mens kan groeien
Kan een mens veranderen? Of ik daar specifiek ja of nee op kan zeggen, weet ik niet. Hoeft ook niet. Wel of niet is niet per definitie een waarheid. Die liggen meestal spreekwoordelijk in het midden? Een mens kan in elk geval groeien. Ieder mens. Zelfs ik kan dat, dus iedereen kan dat. Ik ga niet zeggen dat het een kwestie is van willen. Want juist conditioneringen of persoonlijke omstandigheden (denk aan burn-out of depressies) kunnen ervoor zorgen dat “de functie willen” een obstakel is. Er moet dan eerst aan het fundament van het welzijn worden gewerkt om die functie weer volledig aan te zetten. De weg naar verandering begint weliswaar met een keuze, maar het menselijk vervoer (lichaam en geest) moet wel betrouwbaar zijn om die weg op te kunnen. Met een kapotte auto kom je nooit ver.
Geef jezelf groei cadeau
Veranderen wil niet meteen zeggen dat je anders wordt. Of bent (geworden). Veranderingen helpen je ook om nog meer te kunnen zijn wie je bent. Om te kunnen groeien naar jezelf en om de kern van wie je bent te versterken. Voor jezelf en voor de wereld. Blijf dus vooral reizen naar jezelf, geniet van de uitzichten onderweg, leer van de dingen en kom aan bij de mooiste bestemming die je jezelf cadeau kunt doen: jezelf!
Samen op reis?
Wil je jezelf cadeau doen? Vanaf komend najaar heb ik de mogelijkheid om boswandelingen te maken en samen met jou de reis naar jezelf te beginnen. Zoek je daarvoor nog een (reis)gids of coach, neem contact met mij op en vraag naar de mogelijkheden.