Terugkijkend op afgelopen jaar weet ik eigenlijk niet hoe ik dit jaar in een paar woorden kan samenvatten. Misschien is achtbaan wel het meest allesomvattende woord van alles. Na 2022 en alles wat in dat jaar gebeurde leek het dieptepunt wel bereikt. Teleurstellend, triest, somber, stormachtig… zo omschreef ik dat jaar in een van mijn blogs. Spoiler: hoewel 2023 een achtbaan zou worden, zal dat niet het woord worden wat het jaar samenvat. Straks meer 😊
Met de jaarwisseling eindigt weliswaar een jaar, maar eindigen niet de emoties, het gevoel en de pijn. Dit alles nam ik mee toen ik aan het jaar 2023 startte. Het was moeilijk om mijzelf in de eerste weken van dit jaar echt aan te zetten. Hoewel ik wat leuke tripjes deed met dierbare vrienden, waren de tripjes op dat moment vooral hele fijne pleisters op pijnlijke wonden. Eenmaal terug, waren de wonden nog altijd zichtbaar en evenzo pijnlijk. En toch, hoe cliché ook. Het spreekwoord klopt: tijd heelt alle wonden.
Visualiseren van nieuw geluk
In deze blog deelde ik dat ik door die donkere tunnel heb weten te komen. Dat ik me weer in het licht verkeerde en dat die verlichting mij heel veel inzichten bood. Vol nieuwe kansen en nieuwe mogelijkheden. In het vroege voorjaar creëerde ik een moodboard om mijn inzichten te visualiseren. Een paar mooie ideeën: een eigen auto zo groot, dat ik erin kon slapen als het moest. Elektrisch, en met een goede actieradius. De auto moest mijn eigen minicamper vormen als basis voor nieuwe avonturen die ik wilde ga maken. Die nieuwe avonturen: rondreizen, om te beginnen door Scandinavië, (wild)kamperen, hiken, wielrennen, in de natuur zijn. Voor mij het gevoel van ultieme vrijheid vinden en vooral even met mijzelf zijn. Niet alleen de reis naar buiten maken; ook naar binnen.
Groeiend zelfvertrouwen als dingen (weer) lukken
Alles wat op dat moodboard stond is uitgekomen. Ik kreeg maar weer eens bevestigd dat wat je manifesteert (heb zo’n hekel aan dit woord), kansrijk is om te lukken, mits je zelf de aanjager blijft van al je gedachten. Vol geloof en vertrouwen dat het lukt, met een beetje magie van het universum, doet de rest. Over magie gesproken... Wat niet op mijn moodboard stond en wel gebeurde, was het vinden van een nieuwe liefde. Omdat mijn reis door Scandinavië niet constant volgens plan verliep, moest ik mijn reis én vooral mijzelf soms aanpassen aan de veranderingen en op zoek gaan naar spontane oplossingen. Van nature ben ik daar niet zo goed, maar ik heb snel en veel geleerd. Het lukte me dan ook steeds weer, wat bij zulke processen enorm helpt, als het gaat om het groeien van je zelfvertrouwen.
Het cadeautje van het universum
Eén zo’n oplossing was een onverwacht bezoek aan de Zweedse plaats Växjö. Daar liep ik spontaan zo’n bijzonder iemand tegen het lijf liep, dat ik nu samen met op vakantie ben en met haar de kerst vier. Terwijl ik dit verhaal voor mijzelf opschrijf als een soort resumé van afgelopen jaar, is zijzelf nu lekker aan het hiken in de bergen van het Schwarzwald. Ik ben hier dus ook, maar voel erg de behoefte om even te reflecteren hoe mijn jaar was, te mediteren en wat te lezen.
Terugkijken is niet zo verkeerd. Het is zelfs fijn. Er gebeurde namelijk meer moois. Behalve een nieuwe liefde, een prachtige reis door Scandinavië en een bijzondere reis naar mijzelf, heb ik ook nog een nieuwe baan gevonden met fantastische collega’s en mooie opdrachtgevers. Met het uitzicht op een opklarende vallei vol bomen en groen, schrijf ik nu het jaar 2023 van me af.
Liefde en verdriet: een dun lijntje
En dat doe ik omdat ik me ook een beetje in de war voel. Vanaf het voorjaar tot voor kort bloeide er zoveel moois, dat de oogst voor lange termijn gezond lijkt en diezelfde oogst gunstig lijkt voor meer mooie dingen in de toekomst. Deze periode van persoonlijke bloei begon echter met het overlijden van een dierbare tante. Een tante die mij tijdens de laatste preek voor we haar begroeven, nog inspireerde met het blijven geloven en erop vertrouwen dat dingen goed komen. Met die woorden ontstond mijn moodboard en de rest van dát geluk staat hierboven beschreven.
Na deze mooie maanden verloor ik, verloren wij, begin deze maand onverwacht en uit het niets mijn lieve, dierbare, zorgzame en boven alles grappige moeder en vrouw. Een verder verzwakt hard bleek een – wat leek – onschuldig griepje niet meer te kunnen bolwerken. Veel te snel voor ons, maar wel pijnloos en vredig, namen we ruim 24 uur na ziekenhuisopname ineens afscheid van deze bijzonder lieve moeder. Een tante verliezen is al heftig, maar als het allemaal nog dichterbij komt, in je eigen dierbare kring, dan is het verdriet dat je voelt, bijna onwerkelijk.
Onwerkelijk werkelijk
Met dat gevoel eindigt dan ook mijn 2023. Alles wat dit jaar werkelijk is gebeurd, voelt soms onwerkelijk. De mooie dingen, vooral hoe ze tot stand kwamen, zijn bijna onwerkelijk, zo mooi. Totaal geen toeval. Precies zoals ik het manifesteerde, met zelfliefde en daardoor ongetwijfeld nieuwe liefde als extra cadeau. Alles kwam precies zoals het op mijn pad moest komen. En de mensen die ik heb verloren, ook op de manier hoe, voelt bijna onwerkelijk, zo verdrietig. Bij mijn tante vierden we een paar dagen voor haar door nog haar verjaardag. Een feest bezocht door zoveel mensen. Van mijn moeder hebben we nog echt afscheid kunnen nemen in bijzijn van haar dierbare man, haar kinderen en kleinkinderen.
Waarom de dood mijn pad doorkruist, is mogelijk om met terugwerkende kracht heel veel van deze mensen te leren. Vooral over mijzelf en wat ik nog te wensen heb voor mijn leven. Dat de werkelijkheid soms onwerkelijk voelen, maakt misschien hoe ik me nu voel aan het einde van dit jaar. Daarom voor nu vanuit het gevoel het woord dat mijn jaar omschrijft: onwerkelijk. Met al haar mooie vormen.
Een onwerkelijk jaar met zwart-gouden randjes
En daarmee eindigt het jaar. Als een soort kaart omringd door twee zwarte lijntjes. Binnen de zwarte lijntjes kleurt een dikke laag goud. En alles wat binnen die zwart gouden randen zichtbaar zal zijn, zijn mensen die ik heb gekend en heb ontmoet, zijn de mooiste plekken waar ik dit jaar ben geweest, zijn de beste momenten die ik dit jaar heb beleefd, is de liefde die ik in vele vormen weer heb omarmd. Alles wat daarin zichtbaar is, zijn de vruchtbare zaden voor een mooie, nieuwe toekomst, waarin ongetwijfeld vele nieuwe, gave uitdagingen voor me zijn weggelegd. Ik omarm het afgelopen jaar met al mijn liefde. En ik vind hieruit mijn kracht om te herstellen en de moed om het onbekende tegemoet te gaan.
Ik wens iedereen, inclusief mijzelf, een mooi, gezond, leerzaam, inspirerend en verrassend 2024 toe.
Life can’t be a quiet river.
Keep thinking like a pirate my friend and ride the thread of your existence as supple as possible.
Hug
Aye captain!!
Wait for the opportune moment 💪🏽
Een bewogen jaar was het inderdaad. Helaas met downs maar ook een hoop ups.
Dit zijn wel de dingen die het fundament vormen voor meer uitdagingen, inspiratie en kracht om te groeien in wie je bent.
Tot gauw
Dat is helemaal waar, Ray. Hoop je in 2024 weer regelmatig te zien en spreken. Tot snel 🙏🏽
Lieve Randy wat weer een mooie blog en een bewogen jaar. Wij wensen je een prachtig nieuwjaar in 2024 !!
En dat woord “Manifesteert” wat jij een naar woord vindt , dat heeft mij nog even bezig gehouden . Het is een mooi woord en vlg. mij het past bij jou . Misschien niet aan de buitenkant maar innerlijk wel. Denk ik . 😘
(‘Manifesteren werkt in drie stappen: je bepaalt je intentie, dus iets wat je graag zou willen hebben. De tweede stap is echt voelen hoe het zou zijn als je wens al zou uitgekomen zijn. In de derde stap onderneem je daadwerkelijk actie om jouw wens uit te laten komen)Wikipedia
Bedankt voor je berichtje, Giny. Je hebt daarin natuurlijk helemaal gelijk. Het is eigenlijk een mooi woord. Ik vind het vooral een woord dat vervelend wordt ingezet door verschillende ‘je bent regisseur van je eigen geluk’ goeroes. Die vertellen ongegeneerd dat geluk maakbaar is en alles een mindset is. Ook niet geheel onwaar, maar dat vertellen ze ook als iemand in rouw of in een andere vorm van verwerking zit. Mensen die daardoor even niet verder komen en er langdurig inzitten worden dan vaak gezien als mensen zonder die sterke mindset. Zonder doorzettingsvermogen. Ze manifesteren immers niet het wenselijke. De empathie voor de situatie van de ander ontbreekt vaak. Vandaar dat het woord manifesteren soms een nare connotatie heeft voor mij.
In principe kun je alles (willen) manifesteren zodra je de basis hiervoor in jezelf op orde hebt. Een mooi streven voor een ieder, op zijn of haar moment. Een mooi eerste manifestatiemomentje. 😉