Vakantie: je bent meer dan welkom!

Ik ben toe aan vakantie. Niet eerder heb ik het zo gemerkt aan mijn lichaam en geest. De tank is zo goed als leeg, de komende werkweek en sportmomenten moeten uit de reservetank komen. Een weekje gelukkig nog, dat moet te doen zijn. Ondertussen spenderen de kinderen hun vakantie bij hun vader. Ik zag er enorm tegenop om ze te moeten missen. Dat gemis is er, maar ze komen alweer bijna. Gelukkig, we zaten als gezinnetje net in een lekkere flow. Ze vermaken zich gelukkig wel. Ze gaan lekker chillen, een beetje vakantiewerk doen en qualitytime beleven met het gezin van vaders kant. They’ll be cool. Neemt niet weg dat ik nu alweer zin heb om ze te zien en met ze op vakantie te gaan. Oh, en die afgelopen maanden… ze waren zo slecht nog niet. Lees maar…

Meer eigenaarschap, meer leiderschap

Het eerste half jaar was er wel weer eentje. Ik heb echt veel leuke uitdagingen gedaan die buiten mijn comfortzone lagen. Met name op werk. Toch een paar projecten aangejaagd of volle energie ergens ingestoken met positief resultaat tot gevolg. Wel leuk om een beetje te variëren, in de keuken te kijken van het werk als projectleider. Ik heb gemerkt dat als een project mij ligt, ik er vol toewijding voor kan gaan. Als ik bovendien het vertrouwen krijg en voel, merk ik dat ik ook nog eens het eigenaarschap durf toe te eigenen. Dat heeft weer effect op mijn persoonlijk leiderschap en vertrouwen. Ook buiten mijn werk. Mooi om dat te constateren bij mijzelf. Het tegenovergestelde merk ik ook. Niet alle projecten geven energie. Dat te ontdekken en realiseren is overigens minstens zo leerzaam. Werk is vaak leuk en soms is werk gewoon echt werk. Wijze woorden van oud-werkgever Max Dammers.

Samen al lerend beter worden voor betere resultaten

Het resultaat is niet altijd even perfect, natuurlijk maak ik nog foutjes in die processen, maar die ruimte lag er de afgelopen maanden. We hebben bovendien op werk meer communicatiemateriaal dan ooit tevoren gerealiseerd. Ik mocht een stukje regievoering doen. Het is dan tijdens de uitvoer heerlijk om te merken hoe onze verschillende teams meer en meer op elkaar ingespeeld raken. Dat het zich ontwikkelt maakt de regievoering meteen een stuk makkelijker én leuker, wat geleid heeft tot nieuwe informatieve websites, dito brochures en toffe visuele uitingen.

Met het team naar de kop van het peloton

Met mijn werk komen we steeds meer op koers en dat is prettig. Ik gedij beter als we de koers hebben bepaald en we koers hebben gezet. Die koers is nu gaande. De uitdaging voor ons is om ons na de zomer meer en meer te manoeuvreren naar de kopgroep in die koers. We hebben even vertrouwd in het peloton mogen rondrijden en kunnen ontdekken welke rol elke ploeg wil spelen in de koers. Die koers heeft als eindbestemming een klimaatbestendig 2050.

 

Onze ploeg heeft een aantal mooie disciplines die dankzij verschillende ‘kopmannen en knechten’ de koers hard kunnen maken. Die kanjers willen allemaal dat we vooraan in de koers plaatsnemen. Op kop zoals dat in wielertermen mooi heet, om zo iedereen ik volle vaart mee te trekken naar de eindstreep. Een mooiere metafoor kan ik bijna niet bedenken nu de Tour de France net ten einde is. We hebben overigens deze week even voorin mogen snuffelen aan de kop van het peloton. Twee persberichten werden goed opgepakt door de pers. Het werd gekkenhuis, zoveel aandacht. Alle grote kranten, landelijke TV en radio… dat hebben we mooi gedaan met ons team. 

Ambitieus klimaatbeleid binnen politiek speelveld

Het werk wordt alleen nog maar meer een hele gave uitdaging. Ook een complexe uitdaging. Dit is er namelijk eentje die politiek gevoelig ligt. Met een Klimaatakkoord laat het “groenste kabinet ooit” zien dat klimaat op de kaart staat en dat er ‘iets mee moet gebeuren’. Maar echt spijkers met koppen slaan… daar lijkt deze club zijn vingers niet teveel aan te willen branden. Natuurlijk gaat er heus wel wat gebeuren, maar het mag rapper, actiever en ambitieuzer. Jammer voor ons klimaatrakkers, maar begrijpelijk als je kijkt naar de afstraffing die de peilingen momenteel in petto lijken te hebben voor de coalitiepartijen. Zet daar tegenover partijen die klimaatverandering ondermijnen en daarmee groeien in populariteit, en je snapt dat ik mijn aanstaande vakantie meer dan ooit nodig heb om straks met volle tegenwind te kunnen strijden vóór een duurzame toekomst en een goed klimaat voor iedereen.

De stap naar American Flag Football

Behalve werk was het ook sportief een fantastisch jaar. De groei die ik als speler van de Apeldoorn Monarchs heb doorgemaakt is echt cool. Als ondersteuner van het bestuur heb ik bovendien ook voor die club mooie dingen mogen doen. Zoals het organiseren van de Super Bowl Night, Thanksgiving Dinner en de Veluwe Bowl. We zijn weliswaar niet heel groot, maar we zijn zeker niet saai en gaan daarom steeds weer voor de volle impact als het gaat om de sport te promoten. En wat is dat Flag Football toch een gave sport. Ik heb in tijden niet zoveel nieuwe vrienden en kennissen gemaakt dan afgelopen jaar. Niet alleen in Nederland maar over de hele wereld. De kers op de taart was natuurlijk wel het toernooi dat ik vorige week won met onze vrienden uit Breda. Zo cool. Kan niet wachten tot volgend seizoen. Er gaan mooie dingen gebeuren, dat zeker. 

Aanslag op mijn lichaam

Toch geeft mijn lichaam aan dat het tijd is voor rust. De sport heeft een aanslag gepleegd op mijn 43 jaar oude lichaam. Het explosieve sprinten, draaien, keren en soms ook nog vangen van gek gevormde ballen heeft veel nieuws gevraagd van mijn lichaam. Bewegingen die niet zo vanzelfsprekend waren, heb ik in een jaar tijd eigen moeten maken. En niet zonder protest. Het kostte mij gaandeweg het seizoen een aantal gekneusde ribben en nu – zo aan het einde van het seizoen – protesteren mijn hamstrings en liezen als een malle. Even wat rust dus om over een paar weken juist die spieren te trainen die ik volgend seizoen weer nodig heb.

Vermoeide geest

Niet alleen mijn lichaam is toe aan rust. Ook mijn geest. Sinds de jaarwisseling heb ik onafgebroken gewerkt voor zowel Floooow als Klimaatverbond. Vijf dagen in de week werk ik bij beide bedrijven aan hele gave missies. Vol overgave en toewijding. Ik heb amper een dag vrij gehad. Normaal gesproken pakken we in de meivakantie wel even een goede break, maar dit keer kwam het niet helemaal uit met de kindervakanties. In plaats daarvan gaan we in het najaar naar Zweden.

Laatste loodjes…

Maar eerst nog Toscane over een weekje. Ik zal dan na 7,5 maand aan een stuk door werken weer welverdiend ontpluggen voor de werkende wereld. Lekker niks doen, daar ben ik goed in. Moet er wel voor waken dat het er nu al niet langzaam inkomt. Ik merk door de vermoeidheid dat het op de loer ligt. Het zijn de foutjes van het laatste moment die soms beter blijven hangen dan een reeks goede. Dus nog even op het tandvlees bijten en focus houden. De laatste loodjes, wegen het zwaarst.

En hoe zit het met die droom?

Het eerste half jaar was een schitterende reis met weer vele nieuwe inzichten en wijze lessen. Van zelfontwikkeling en persoonlijk leiderschap naar groei. Van u vraag wij draaien naar eigenaarschap, verbinder en motivator. En tegelijkertijd steun en toeverlaat van Rachel en haar ondernemende en politieke ambities, speler en PR-man van de Apeldoorn Monarchs, bonusvader van twee te gekke kinderen en… dromer bij Expeditie Flow.

Oh ja, dan ben ik ook nog… dromer. Een dromer. Wanneer ontwaak ik eens uit mijn droom en ga ik mijn droom eens doen? Eerst vakantie… en dan?

Doen?!