De afgelopen periode heb ik mij als campagneleider van en voor GroenLinks Apeldoorn mogen inzetten. Campagneleider klinkt misschien niet zo sexy als managing director, operations manager of manager bedrijfsvoering. De uitdaging zat hem voor mij vooral in het woord leider. Met het besluit om deze rol op te pakken, wist ik niet dat ik hiermee een weg insloeg die mijn persoonlijk leiderschap een enorme boost zou geven. Los van de betreffende partij en haar programma, (her)ontdekte ik dingen in mijzelf die ik lange tijd had weggestopt of niet had aangedurfd. De keuze om deze klus op te pakken, was de beste keuze in jaren.
Ik neem je in deze blog mee in mijn lessen. Lessen die een enorme bijdrage zouden leveren aan mijn persoonlijke ontwikkeling en mijn persoonlijk leiderschap. Daar kon geen cursus tegenop. Het overkwam mij. Ik schrijf de lessen vooral op om ze zelf niet te vergeten. Maar wellicht kan jij er ook wat mee.
Keuze
De keuze om de klus als campagneleider op te pakken, nam ik op het moment dat de functie vacant was en niemand deze functie actief oppakte. Van die besluiteloosheid werd ik een beetje nerveus. De verkiezingen wachten immers niet. In mijn gedachten spookte de eeuwige roep om anderen te plezieren. Persoonlijk leiderschap, my ass. Ik laat mezelf vaak verleiden door in projecten te stappen die ikzelf niet altijd verzin. Mooie projecten, dat absoluut. Vaak ook tijdrovende projecten zonder verdienmodel. Nu ook weer, dacht ik. Het gevolg was dat mijn schaarse tijd - die ik graag investeer in klimaatzaken, de natuur en de rol van de mens - alleen nog maar schaarser zou worden. Bovendien viel deze campagne nu net op het moment dat ik de keuze had gemaakt om mijn vrije tijd vol te investeren in Expeditie Flow.
Toch voelde het dat ik dit moest doen. Dat ik het kan. Ik vind mijzelf een verbinder. Met die eigenschap kon ik ongetwijfeld iets betekenen om de club vooruit te helpen. Luisterend naar dat gevoel, merkte ik dat het diep zat. Ik voelde aan alles dat ik wel eens degene kon zijn die een ploeg samen kon krijgen en samen met die ploeg een goede campagne kon gaan neerzetten. Ondertussen begon de tijd te dringen. Met dat gevoel, een goed gesprek thuis en nog een extra nachtje slapen, besloot ik de volgende dag vanuit dat diepste gevoel het gewoon te gaan doen. Een paar belletjes intern zorgde bij iedereen voor een zekere opluchting volgens mij: let’s do this!
Orde creëren en het doel helder maken
Vrij snel na het besluit kreeg ik van alle kanten stukjes puzzel toegestuurd en aangeleverd. Dit zouden we gaan doen, dat was al geregeld, dit vinden we niks, dit moet nog gebeuren en zo doen we dit altijd. Allerlei prikkels en impulsen van stukjes puzzel die nog niet waren gelegd. Orde en overzicht creëren. Dat werd mijn eerste taak. Niet de leukste taak en om die reden een taak die ik vaak oversla. Ik begin liever aan iets en dan zie ik wel hoe het loopt. Dit keer niet. Eerst maar eens dat overzicht. Dat was gezien het gebrek aan ervaring niet altijd eenvoudig. Om mijzelf veel tijd te besparen, heb ik om hulp gevraagd. De lessen voor mijzelf: orde en overzicht creëren en om hulp vragen om zo snel het doel helder te krijgen.
Bewust zijn dat je ertoe doet
Mensen reikten hun hulp ook spontaan aan. Die hulp werd mij blijkbaar gegund. Mensen wilden mij maar al te graag helpen. Het belang van onze partij stond immers op het spel. Ze wilden het gelukkig ook graag voor mij en met mij doen. Iets wat - denk ik - voortkomt uit mijn ‘zijn’. Eigenlijk hoef ik dat niet te denken; een enkeling deelde dat gevoel met mij. Ik vond mijn ‘zijn’ nou niet per definitie vanzelfsprekend. En zeker niet dat ik om die reden dingen gegund zou krijgen. Ik moest mijzelf ervan bewust maken dat mijn ‘zijn’ een kwaliteit is.
Wat dat zijn precies is, zal ik in de toekomst nog eens analyseren in een blog. Maar dat ik die kwaliteit nu mooi kon gaan inzetten om reuring en beweging te brengen in de campagne, daar werd ik mij wel van bewust. Dat wie ik ben, hoe ik dingen aanpak en hoe ik ergens in geloof, anderen inspireert en prikkelt. Daarin durven geloven is wel een dingetje. Misschien niet altijd merkbaar, maar achter mijn masker schuilt veel faalangst en onzekerheid. Meer dan ooit werd ik geconfronteerd met mijn kwaliteiten en tevens ook mijn pijnpunten. Een mooie les dus: wees bewust van je talent en vertrouw erop dat je ertoe doet!
Buiten mijn comfortzone treden
Mijn faalangst en mijn onzekerheid staan dus enorm haaks op mijn kwaliteiten, mijn ‘zijn’ en mijn levensmissie. In veel gevallen overheersen de eerste twee eigenschappen waardoor ik mijzelf moeilijk kan aanzetten tot het doen van dingen. En al helemaal het doen van dingen waar ik zelf besluiten over mag nemen. Zo word ik vooral onzeker van een bepaalde vrijheid, die dan later weer wordt gecorrigeerd, nadat ik er eerst een eigen invulling aan geef. Dat gevoel van gecontroleerde vrijheid irriteert mij.
Bovendien weerhoudt het mij ervan om initiatief te nemen. Ik durf er dan ook niet aan te beginnen omdat ik bang ben om fouten te maken. Ik voel me dan totaal niet veilig. Het gevolg daarvan is dat ik nergens uit eigen beweging aan begin en ik vervolgens altijd iets krampachtig verzin binnen mijn eigen comfortzone. De lessen hier zijn dus vooral deze zelfreflectie en (h)erkenning van mijn angsten, zodat ik er anders mee om kan gaan. Dat als ik dingen wil veranderen (aan mijzelf), buiten mijn comfortzone moet treden. Gatver, dat was echt spannend voor mij. Maar wel een stukje persoonlijk leiderschap die ik hier echt heb ontwikkeld.
De leiding nemen... over mijzelf
Ik heb die onzekerheden in de maatschappij redelijk goed kunnen camoufleren door altijd binnen de kaders van anderen te werken. Door gewoon het kunstje te doen dat ik kan, vanuit een helder draaiboek. Dat (precieze) draaiboek ontbrak toen ik in december de draad oppakte in deze campagne. Ik moest hierin leiding nemen. Om te beginnen over mijzelf. Ondernemend zijn. Iets wat ik als ‘nederige onderdaan’ al een tijdje bewust had vermeden. De eerste vorm van leiding die ik nam voor mezelf begon natuurlijk al met de keuze deze campagne te gaan leiden. Nu, op het punt van een draaiboek of plan van aanpak, moest ik daadwerkelijk de leiding in handen nemen en gaan doen. Dat was dus weer een momentje uit mijn comfortzone. Maar hé, let’s do it, persoonlijk leiderschap hadden we toch gezegd?
Gewoon doen
Aan de slag met die campagne! Kom maar op met dat draaiboek! Die kwam er al snel en met het draaiboek kwam een begroting. En met zo’n begroting kwam de praktische invulling. Die invulling bestond uit een aantal acties. En bij al die acties hadden we mensen nodig. Om dat allemaal in beweging te krijgen ontstond communicatie. Omdat er inmiddels al veel werk in was gaan zitten en ik behoorlijk vertrouwd en overtuigd was geraakt dat het strijdplan voor de tijd resterend goed was, durfde ik het aan om dit plan te delen. Met mijn inzet en overtuiging raakte ik vervolgens het bestuur, de fractie en nog mooier... vele vrijwilligers. De beweging kwam weer in beweging. Mijn les: doen!
Zelf de energie zijn
Iedereen leek blij en optimistisch. Er was een leider en iedereen kon weer geleid worden. Het doel was helder: zoveel mogelijk mensen overtuigen om te gaan stemmen op onze partij, in de hoop dat we onze drie zetels konden behouden en indien mogelijk konden uitbreiden. Vier was mijn werkelijke doel. Wat je aandacht geeft, groeit immers. Met veel optimisme en energie ging ik daarom zelf voorop in de strijd. Als een schaap vol overtuiging over de dam is, dan volgen er ongetwijfeld vanzelf meer. Goed voorbeeld, doet goed volgen, toch? En zo geschiedde. Steeds meer vrijwilligers haakten aan. Week in week uit voerden we campagne. Soms met een stralend winterzonnetje, dan weer in de gure Siberische kou.
Durf te vragen om hulp
Waar ik mijzelf eerder niet kon aanzetten tot het huis-aan-huis bezoeken van stadgenoten (was daar weer die faalangst en onzekerheid, of misschien zelf angst voor afwijzing?), liep ik nu stralend van deur tot deur. Elke week weer joeg ik samen met campagne-collega Jochem de boel aan om met een waardig team aan de deuren te kunnen verschijnen. Ik kon het bovendien ook helemaal in handen leggen van Jochem. Heerlijk. Hij deed dat goed en dit stukje kon ik vol vertrouwen loslaten. Ondertussen pepte ik de rest van het team al append op, belde ik met vrijwilligers die even in een dipje zaten en vroeg ik andere vrijwilligers mij te steunen in het samenstellen van teams, het maken van gave online visuals en het inkopen van spullen voor de campagne op de markt.
Wat begon als een keuze om deze campagne te leiden, ontwikkelde zich tot een ware teamprestatie. Een beweging van veel welwillende vrijwilligers met het hart op de juiste plaats. Zij aan zij, schouder aan schouder, hand in hand. Samen één doel: het belang van de partij! Een belangrijke les hieruit is dat je zo'n project, zo'n programma niet alleen moet doen. Het kan niet en het lukt niet. Dus durf om hulp te vragen.
Niet alleen verantwoordelijk voelen, ook verantwoordelijk zijn
Ik voelde me verantwoordelijk voor iedereen en ik voelde mijn verantwoordelijk voor de campagne. Maar de mooiste les is: ik pákte ook werkelijk mijn verantwoordelijkheid en ik wás ook écht verantwoordelijk. Ik groeide volledig in mijn rol van leider en ik kon die taak volledig vanuit mijn diepste vezels en vanuit mijn pure hart doen. Ik zat zo goed in mijn vel dat ik zelfs tegen feedback kon én er (soms) wat mee deed. Newsflash!! Als dat geen ontwikkeling is in mijn persoonlijk leiderschap dan weet ik het ook niet meer. Ik kon nu werkelijk doen waar ik goed in ben: verbinden, inspireren en aanjagen.
Het resultaat
Het allermooiste van dit hele proces vond ik misschien nog wel dat ik zoveel coconnetjes heb zien ontpoppen om mij heen. Dat zoveel mensen mede door mijn energie zijn gaan fladderen. Bevrijd en vrij. Zoveel talent en zoveel gemeen. Daar kreeg ik zelf ook weer energie van. We zijn echt naar elkaar toegegroeid, waardoor we onszelf goed zichtbaar hebben gemaakt. Het was oprecht genieten van zoveel mooie ontwikkelingen. En het was oprecht genieten dat we van 3.800 stemmen in 2014 groeiden naar meer dan 6.000 stemmen in 2018. De stijging van 56% was helaas te weinig voor een extra zetel. Het bleef bij 3. Het is winst, zonder gouden randje. Een goede prestatie, maar net geen podium.
De winsten moeten we voor nu vooral halen uit het toenemende aantal groene kiezers, het behoud van het aantal raadszetels, de ruimte voor coalitieonderhandelingen en bovenal de explosieve groei van jongeren, die nu op het punt staan een DWARS-afdeling op te richten in de regio. En natuurlijk zijn er genoeg verbeterpunten. Voor mijzelf, onze campagne en onze organisatie... En daar gaan we ook mee aan slag. Toch ben ik vooral erg trots. Op de prestatie van het team dat op de barricade ging staan. Trots op mijn partij!
En natuurlijk ook trots op mijzelf. Voor mij ging de weg vanaf het vertrekpunt tot mijn eindpunt alleen maar omhoog. Bovendien heb ik een enorme sprong gemaakt in mijn persoonlijk leiderschap en in mijn persoonlijke ontwikkeling. Voor mij persoonlijk heeft dat enorm veel waarde. Vooral ook een enorme eigenwaarde.
Bouwen aan de toekomst en bouwen op mijn vertrouwen
Ik rond de campagne af met een nieuw fundament, met een nieuwe frisse fractie, nieuwe gezichten die aanhaken bij de partij en jong aanstormend talent dat zich aandient. Ik wil nu dit fundament bewaken en samen met de mensen die positief en constructief willen (of blijven) aanhaken, hierop verder gaan bouwen. Met ruimte voor feedback én met ruimte voor hoop, optimisme en empathie. Bouwen aan de toekomst van onze lokale partij en aan de toekomt van onze mooie gemeente.
En verder wil ik bouwen op de fundamenten van mijn eigen ik, mijn eigen zijn. Voor mij begint het leven een beetje opnieuw. Met nieuwe ontdekkingen, met nieuwe vaardigheden, met (her)nieuw(d) vertrouwen. Ik ben nog meer blij met mij en ik wil dit vooral vasthouden, zodat ik met dit bewustzijn en deze energie nieuwe doelen kan gaan stellen en ze na kan jagen.
De lessen uit de spoedcursus persoonlijke ontwikkeling op een rij
Ik zet nog even alle lessen op een rij. Ongetwijfeld kan ik er nog meer uithalen, maar dit zijn zo even wat in mij opkomt als ik mijzelf in de afgelopen periode analyseer. Dit zijn de lessen die ik heb ontdekt tijdens deze reis naar mijzelf. Wellicht zijn het mooie reminders of doelen voor jou.
- Maak bewuste keuzes, creëer orde
- Vertrouw erop dat jij ertoe doet
- Kleur buiten de lijntjes, ga uit je comfortzone
- Neem de leiding (over jezelf)
- Ga gewoon doen, durf te fouten te maken
- Wees je eigen energie, wacht niet op anderen (zij wachten op jou!)
- Voel je niet alleen verantwoordelijk, wees verantwoordelijk
- Durf om hulp te vragen
- Vind houvast voor je vertrouwen in de resultaten die voor jou belangrijk zijn
- Bouw voort op je eigen vertrouwen en pak door
P.S. De foto's hieronder vind ik vooral cool omdat ik tijdens de campagne-activiteiten deze toffe GroenLinks Tweede Kamerleden Nevin Özütok en Suzanne Kröger mocht ontmoeten en met hen mijn lokale ervaringen mocht delen. Een mooie herinnering als souvenir. En ik wou ook even als een echte Academy Award-winnaar mijn vrouw Rachel bedanken voor de immense steun tijdens mijn ontwikkeling. Zij kent de vele ups, die gepaard gingen met een behoorlijk aantal downs. Deze dame is mijn held. Zij bracht de flow in mij. En ook nog een bijzondere melding voor Daniella en Margien, die mij enorm gesteund hebben en mij vooral met hun energie hebben laten weten, dat ik de leider mag zijn van dit hele project. Oneindig veel dank dat jullie mijn kwaliteiten aan mij hebben teruggegeven. <3
Lees ook: Hoe optimaliseer je je focus en concentratie op je werk?
Foto boven: Rens Kingma
Mooi beschreven Randy! Mooie lessen.
Dank je wel, Steven. De uitdaging is om de lessen met regelmaat terug te lezen en toe te blijven passen voor mezelf 🙂
Wat mooi om te lezen hoe enthousiast je bent en je eigen angsten durfde te trotseren.aar als je ergens echt in geloofd, en je bent overtuigd van jullie partij, dan gaan de dingen vanzelf. Dan kan je de leiderschap nemen en de groep vormen. Want je bent ervan overtuigd dat jouw partij het moet zijn. Ik herken mij zelf daarin, omdat het bij mij iets natuurlijks is. Als ik ergens achter sta, dan komt bij mij automatisch het leiderschap naar boven, als kind was dat al zo. Soms idd wel de onzekerheid over de know how, maar ik schroomde er dan niet voor om het anderen te vragen. Juist door het anderen te vragen creëer je juist de band voor je team. En betrek je juist iedereen erbij. Het is het geloof en jouw enthousiasme die het leiderschap naar boven halen. In mijn ogen is dat al het halve werk, want jouw team worden dan net zo enthousiast. Leuk om te lezen hoe jij je hierin ontwikkelt hebt en toch neem je de leiding al. Je doet het al een hele tijd zonder het denk ik in de gaten te hebben. Je bent ver gekomen en vertrouw daarop. Je kan het, heb het gezien en gelezen. ?
Dank je voor support, Natasja. En mooi dat je herkenningspunten ziet. Heel menselijk natuurlijk. En bijzonder om te zien dat we allemaal groeien. Een ieder op zijn eigen manier en via zijn of haar eigen weg. 🙂
Wat heerlijk om te lezen Randy! Gefeliciteerd met deze mooie ontwikkeling. Zelfs op papier breng je je energie over. Dank voor de inspiratie!
Dank je. Dat is ook fijn om te lezen. De positieve klanken ‘resoneren’ mooi door, zouden ze in yogaland zeggen 😀