Ik, nu, hier… in het moment

Ik, nu, hierTerwijl ik inmiddels in Zweden zit te genieten, wordt ons huisje in Nederland bewoond door twee lieve jonge mensen. Met liefde worden onze plantjes en diertjes door hen verzorgd. Het geeft mij een gerust gevoel dat ons steeds leuker en groener wordend huisje in goede handen is. En hopelijk wordt er ook door hen volop genoten van hun ouderloos en samenwonend experiment. Ondertussen heb ik er in elk geval een goed gevoel bij dat we met deze ruil positief deelnemen aan de zogenoemde shared economy.

Alles weten

Het geeft in elk geval een fijn gevoel. Het huis in vertrouwde handen achter te laten om hier in Zweden thuis echt even los te kunnen laten. Thuis wordt weliswaar meer en meer thuis, maar thuis is ook het domein van al het wetende. Wetende hoe je dag begint en eindigt, wat je gaat doen, wat er me wie gebeurt, dat de vaat op je wacht, waar de laatste terreurdaad heeft plaatsgevonden. Thuis weet je alles. En ik merk hier: thuis weet je ook veel teveel.

Ontbonden verbonden

Hoewel we hier zeker niet wifiloos leven en we verbonden zijn met de wereld dankzij Facebook, is hier ook hier. En is nu, nu. Het is dus echt vakantie als je merkt dat waar je je thuis dagelijks om bekommert, er hier niet toe doet. En echt weinig kan schelen. Net zoals weinig mensen het in Nederland echt kunnen schelen dat ik tijdens mijn vakantie op een zonnige dag langs het meer lig. Maar ik moet het af en toe wel even delen natuurlijk. Bovendien helpt zoiets als Facebook om (kostenloos) afspraken te maken met de mensen hier in Zweden. Zo praten we de verbondenheid met het internet dus weer goed.

Ik, nu, hier

Nadenken over de toekomst

Toen ik vertrok had ik mijzelf voorgenomen: als ik in Zweden ben en ik even de momenten van rust ervaar, ga ik eens goed nadenken over wat ik wil. Even mijzelf weer spiegelen om te kijken of ik nog doe wat mij gelukkig maakt en zo niet, wat ik daaraan kan doen. Maar echt nadenken over de toekomst lukt me niet echt. Noch het lezen van een boek of de laatste Happinez. Ik word teveel afgeleid door de prikkels van het moment.

Teveel prikkels

De prikkels zijn heel simpel, zoals de hertjes die weer tevoorschijn komen op het grasveld tegenover ons huis. En de kraanvogelfamilie die in hetzelfde veld op zoek is naar voedsel. Of het zonnetje dat ineens weer volop mijn gezicht schijnt als ik op het trappetje aan de voorzijde van het huis zit. En de open haard die ik mag ontsteken voor wat extra warmte en sfeer in de avond. Prikkels, prikkels en nog eens prikkels. Allemaal in het moment. In het nu. Wat wil ik morgen? Geen idee.

Ik, nu, hier

Het is het nu dat mij boeit en waar ik van geniet. Het lukt mij niet om mijn hoofd aan te zetten tot diep nadenken. Ik kan alleen aan mijn hart voelen dat in het nu zijn even alles is wat ik wil. Ik wil niet denken aan morgen, ik wil niet denken aan gisteren. Het is allemaal even goed zo. Voor mij. En ik hoop ook voor anderen. Maar vooral voor mij. Ik merk dat dit is wat ik nu nodig heb. Misschien is dat ook wel even goed. Even nergens anders, met niemand anders.

Gewoon ik, nu, wij, hier.
Even ik, nu, hier!

Lees ook deze gerelateerde artikel:

Ik, nu, hier

One thought on “Ik, nu, hier… in het moment

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *