Hongersnood dreigt in Afrika: ruim 1 miljoen kinderen ondervoed

Hongersnood

Afgelopen weken waren er weer verontrustende berichten in de media over hongersnood. Zoals dit artikel over hongersnood in Somalië en dit artikel over Zuid-Sudan. Of dát nieuws ons werkelijk heeft bereikt is nog maar de vraag. We zijn druk bezig met de verkiezingen en we hebben het druk om allerlei meningen te vormen over onze zorg, de Nederlandse identiteit, het onderwijs en vele andere luxeproblemen. Ondertussen maakt de Verenigde Naties (VN) zich wél druk om 1,3 miljoen kinderen die nu ernstig ondervoed zijn. Als ze niet worden geholpen zullen een half miljoen van hen sterven aan een hongerdood.

Ik weet niet of mijn blog hierover zoden aan de dijk zet. Mijn oproep om hier niet voor weg te kijken, zal door de moordende (“leuke” woordspeling bij dit onderwerp) concurrentie van de Tweede Kamerverkiezingen denk ik weinig impact hebben. Toch wil ik iets roepen. Al ben ik mogelijk één van de weinigen, terwijl er een aantal van hen letterlijk roepende zijn in de woestijn.

Hongersnood

Waarom helpen we de mensen in hongersnood niet?

Misschien wordt het interessant nu de mensen in hongersnood de transitie maken naar vluchteling. Mensen uit bijvoorbeeld Zuid-Sudan verlaten huis en haard om elders in Afrika een beetje meer te kunnen eten. Het is geen vrije keuze. Het is honger en hoop dat ze aanzet tot deze vlucht. Ze zijn de dupe van een burgeroorlog die er al jaren woedt. Mogelijk een reden voor velen om zich hier niet echt druk te maken. Dat ze de dupe zijn van een burgeroorlog en van corrupte partijen is natuurlijk een beetje hun eigen schuld, nietwaar? Het is immers hun eigen volk dat het voor ze verpest. Waarom dan helpen? Het zijn niet mijn gedachten. Ik denk alleen hardop wat de argumenten zijn waarom we weinig doen voor deze mensen in hongersnood. Je zou met het huidige politieke klimaat toch denken dat je dáár iets moet doen, voordat de vluchtelingen wéér hiernaartoe komen.

20 miljoen doden door hongersnood

Als er geen geld (in goede handen) komt, voorspelt de VN dat er zo’n 20 miljoen mensen zullen sterven van de honger. Binnen nu en een half jaar. Dat is in eenvoudige Jip en Janneke taal en hypothetisch gesteld dus alle Nederlanders dood plus wat Belgen. Voor het einde van de zomer. En dan te bedenken dat er eigenlijk voedsel genoeg is. Had ik hier al niet eens uitgelegd dat we namelijk heel veel eten niet verbouwen om deze mensen te redden, maar gebruiken om onze plofkippen en opblaaskoeien te voeden? Ons consumptiegedrag helpt deze mensen lijden.

Hongersnood door ontbossing

Niet alleen van deze frappante voedselverdeling doet anderen lijden. Onze behoefte om vlees te consumeren zorgt er ook voor dat heel veel bos verdwijnt. Heel veel. Elke 2 seconden een omvang van een voetbalveld om precies te zijn. En bos hebben we juist nodig om ecosystemen goed te laten lopen. Ontregelen we die systemen, zoals we nu massaal doen, worden natte gebieden vaak nog natter en droge gebieden nog droger. Dat laatste is niet bepaald gunstig voor de meeste Afrikaanse landen. De kans dat de oogsten daardoor mislukken wordt groter, meer mensen zullen honger lijden en meer mensen zullen besluiten te vluchten naar betere oorden.

Hongersnood

Wat kan je doen?

Toekijken is geen optie. Je kan wel degelijk wat doen. Op korte termijn kan je het beste helpen door geld te doneren aan betrouwbare stichtingen als Plan Nederland, EO Metterdaad of Stichting Vluchteling. Hoezo betrouwbaar? Dat weet ik ook niet. Ik vertrouw erop dat de site de waarheid vertelt en dat er zo min mogelijk geld aan de strijkstok hangt. Wat zijn de andere opties? Ik verneem ze graag.

Op lange termijn kan je je eetpatroon veranderen. Als we met zijn allen wat bewuster eten en dan bovenal minder vlees eten, vormen we een front tegen de bio-industrie. Lees dit blog waarom die industrie zo’n groot probleem is.

Niets doen zonder oordeel

Kan of wil je niks doen, dan is dat ook goed. Geen probleem zelfs en zonder oordeel. Ik hoop alleen dat deze hongersnood je niet zal ontgaan als nieuwsfeit. En dat je je op zijn minst realiseert dat we hier met zijn allen dankbaar mogen zijn om in dit land te wonen. Een land vol luxe, weelde, vrijheid en eten. Een land waar je heel graag naar toe zou willen vluchten.

Foto’s: Feed My Starving Children

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *